δακτυλόδικτος

δακτυλόδικτος, -ον (Α)

φρ. «δακτυλόδικτον μέλος» (Αισχ.)

ο ήχος τής σβούρας την οποία έριξε κάποιος με τα δάχτυλα τού χεριού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < δάκτυλος + *δικτος < δικείν, απαρμφ. του αορ. έδικον τού άχρηστου ενεστ. *δίκω «ρίχνω, χτυπώ»].